[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ivon ging achter Olivia staan.
Mijn ogen gingen open en ik glimlachte na de twee.
Ivon sloeg zijn hand voor zijn mond.
Er liepen tranen over zijn wangen.

De pijn was enorm heftig maar wat was ik blij dat ik die twee zag.
Olivia sloeg haar armen om me heen het deed enorm blij maar wat voelde dat fijn.
Olivia liet me snel los toen ze begreep dat het pijn deed.
Ivon boog zich over mijn heen en ik voelde zijn lippen op de mijnen.
Dat was wat ik het meest had gemist.
Ik probeerde te praten maar dat lukte nog niet.
Ik voelde tintelingen door mijn benen.
Mijn buik en rug deden enorm pijn.
Mijn hoofd bonkte.
Ivon rende de kamer uit en riep naar de dokter.
De dokter kwam snel aan gerend en onderzocht me snel.
Olivia en Ivon omhelsde elkaar in de gang.
Maar de dokter kwam dat snel verstoren.
"Ik heb slecht nieuws."
Ivon keek hem aan "Hoezo slecht ze is wakker !?"
De dokter keek Olivia en Ivon aan.
"Waarschijnlijk heeft het zwaard haar rug beschadigt en haar baarmoeder.Ze heeft daar nog steeds enorme pijn wat eigenlijk al hoort weg te zakken"
Ivon keek hem verward aan.
Olivia keek de dokter aan "wat betekend dat?"
De dokter zocht de juiste woorden.
"Ze kan waarschijnlijk niet meer lopen en kinderen krijgen zal erg klein worden , helemaal zeker weet ik het niet dat zal de tijd ons leren."

Olivia Elaine Newton

Ik begon weer te huilen '' i .. ik ga even wandellen .. alleen '' zeg ik dan.
Ik loop langzaam weg naar buiten, net op dat moment komt Edward aangelopen.
'' Wat is er aan de hand ? '' vraagt hij bezorgd.
Ik schud mijn hoofd en loop door, Edward loopt naar boven toe.
Ik loop de tuin in, ik loop naar de plaats waar alles gebeurde .. waar de man neer viel.
Ik barste uit in hysterisch gehuil, ik kon het mezelf nooit vergeven.
De beelden van de mannen die ik neer had gestoken spookte door mijn hoofd, maar hetgeen wat vooral door mijn hoofd spookte was wat de dokter zei en het gezicht van Ivon.

Merel :
Ivon was verdoofd.
Edward liep naar hem toe "Hoe gaat het ?"
De dokter stond er nog en nam Edward apart.
Hij legde hem alles uit.
Edward keek uit het raam en liep daarna gelijk naar Ivon.

Ik lag ondertussen alleen in de kamer.
De pijn was heftig en de dokter had alles gezwegen.
Ik keek om me heen mijn hoofd bonkte en ik was erg moe.
Ik deed heel even mijn ogen dicht.

Olivia Elaine Newton

Ik gil keihard en loop er uiteindelijk weg, ik loop het bos in en ga weer naar het meer toe.
Ik pak een steentje op en gooi hem met alle kracht over het water heen, ik gil een soort van gefrustreerd.
De tranen lopen over mijn wangen.
'' Kijk .. kijk .. kijk wie zullen we daar hebben .. Het is mevrouw Newton'' hoor ik dan achter me.
Ik slik eventjes en draai me geschrokken om.

Merel :
Ivon kwam uiteindelijk mijn kamer in.
Ik glimlachte naar hem maar zijn gezicht stond eerder tot huilen.
Hij kwam bij me op bed zitten.
"Merel ik moet je wat vertellen..." Ik keek hem verward aan.
Hij vertelde wat de dokter zei.
Ik barsten in tranen uit en legde mijn hoofd tegen Ivon aan.
Ik kon het niet geloven.

Olivia Elaine Newton

Het was Thomas, hij zag er wat dronken uit.
'' Wat doe je hier ?! '' roep ik betraand uit.
Hij lacht '' wat denk je ? Wachten op die trouwerij van jou en die kwal .. als die er ooit nog komt '' zegt hij dan.
Ik kijk hem wat boos aan '' wat wil je ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan met een vuile glimlach, hij loopt op me af '' wat ik wil ? '' zegt hij dan.
Ik zet een paar stappen achteruit en knal dan tegen iets op.
Voor ik me om kan draaien om te kijken wat het was word ik door twee mannen vastgegrepen.
Thomas lacht wat.
'' Jij weet wel wat ik wil '' zegt hij dan nog steeds met dat vuile glimlachje van me.
Hij komt steeds dichterbij '' hoe heb ik me vroeger zo in je kunnen vergissen '' zeg ik dan, ik spuug in zijn gezicht.
Hij lacht terwijl hij het weg veegt '' nog steeds niet van je pittigheid af zo te merken '' zegt hij dan.
Ik kijk hem boos aan '' laat me gaan alsjeblieft, aan mij heb je niets ik breng toch alleen maar ongeluk ! '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan '' ahh wat is er, is het prinsesje gedumpt ? Dan weet je ook eens hoe dat voelt dat je gedumpt word als je met heel je hart van iemand houd ! '' zegt Thomas dan.
Ik kijk hem aan '' nee ik ben niet gedumpt '' zeg ik dan.
'' Dat is jammer '' antwoord hij dan, hij komt steeds dichterbij.
De twee mannen achter me beginnen te lachen, ik ruik de alcohol walm.
Thomas wil zijn lippen op de mijne drukken maar ik draai net op tijd mijn hoofd weg.
'' Houd haar hoofd stil '' commandeert Thomas dan.
Een van de mannen draait mijn hoofd weer naar voren met geweld, Thomas drukt zijn lippen op de mijne.
Ik geef hem een trap, maar het is met mijn pijnlijke been.
De tranen schieten in mijn ogen, Thomas begint nog harder te lachen.
'' Ik geloof dat er nog wat vrienden voor je zijn '' zegt hij dan.
Er komen nog een paar mannen aangelopen ... het waren de mannen die het paleis binnen wouden komen .. de mannen waardoor ik Merel had verwond.
Bang keek ik naar Thomas '' wat ben je van plan ? '' zeg ik dan met tranen in mijn ogen.
'' Goed werk Thomas, wij zullen haar vanaf hier meenemen .. je mag haar zo vaak opzoeken als je wilt '' zegt een van hen dan , de andere beginnen te lachen.
Ik was zo bang en probeerde me uit alle macht los te krijgen.

Merel :
Ivon veegde mijn tranen af "We gaan hard werken en met een beetje hoop gaat het ons lukken en komt alles goed."
Ik keek hem aan en knikte "Je hebt gelijk."
Ik keek om me heen "Waar is Olivia ?"
"Die is na buiten gelopen "antwoordde die.
"Is ze helemaal gek die mannen die gevecht straks.."
Ivon suste me "Merel het is al een tijdje over je hebt aardig wat dagen in coma gelegen."
Ik keek hem verward aan "In coma gelegen ?"
Hij knikte .
Ik wist niks meer het leek voor mij een minuut geleden.
Ik duwde mijn hoofd in mijn kussen.
Ivon legde zijn hand op mijn hoofd.
"Het komt allemaal goed , rust maar een beetje."

Olivia Elaine Newton

De mannen geven me aan de andere mannen, ze nemen me met nogal geweld mee.
'' Laat me gaan, alstublieft ik breng toch alleen maar ongeluk '' zeg ik dan huilend.
Ze kijken me aan en lachen dan '' hoe kan zo iemand als u nou ongeluk brengen, mooi en nog is van adel ook '' zegt één van hen dan.
Ze gooien me half neer in de koets waar ze mee waren gekomen, daarna stappen ze er zelf in.
'' Laat me gaan alstublieft ik smeek het u '' zeg ik dan.
Hij kijkt me aan '' jammer mevrouw, maar u heeft een paar mannen van ons afgenomen en de baas .. dus daarvoor moet u terug in de plaats '' zegt hij dan.
De koets begint al op volle snelheid te rijden.

Merel :
Ik voelde me niet goed.
"Ivon wil je alsjeblieft kijken waar Olivia is ?"
Ivon keek me aan maar knikte "Maar natuurlijk doe ik dat voor je."
Hij liep de kamer uit.
Ik keek om me heen.
Ik probeerde weer heel even mijn ogen dicht te doen.
Mijn buik en rug deden ontzettend pijn.

Ivon kwam na een tijdje het paleis weer in gerend en riep Edward.
Ze stonden op de gang voor mijn deur de deur stond op een kier dus ik kon alles prima horen.
"Ik kan Olivia nergens vinden zelfs bij het meer is ze niet."
Ik hoorde dat en probeerde overeind te komen.
Ivon zag dat en rende mijn kamer in "Wat ga je doen "Ik moet Olivia zoeken ." Ivon hield me tegen "je kan niet lopen ga alsjeblieft liggen je moet rusten." Er liepen tranen over mijn wangen "Maar Olivia .."
Ivon keek me aan "Edward gaat haar zoeken."

Olivia Elaine Newton

Na een tijdje stopt de koets opeens, de mannen trekken me mee naar buiten.
Ik word het enorme huis in getrokken '' Laat me gaan ! '' roep ik nog uit.
Ze beginnen te lachen en trekken me mee, uiteindelijk word ik in een kamertje gegooid.
'' Je trekt nu die jurk aan anders helpen we je ! '' roept één van hen dan.
Ik zie de jurk liggen en kijk even om me heen, ik zie een raam.
Zachtjes loop ik er op af, ik probeer hem open te maken maar het lukt niet.
Zodra ik kon ontsnappen had ik het voordeel dat er maar weinig mannen waren omdat er gister aardig wat om waren gekomen.
'' Heeft u de jurk al aan '' hoor ik dan, ik schrik.
'' Geduld heren ! '' roep ik dan.
Ik doe de jurk dan maar aan .. hij was verschrikkelijk.
Ze gooien net de deur open als ik de jurk net aan heb.
Ze kijken me van top tot teen aan '' uw eerste klant komt zo, u doet wat hij zegt ! '' roept de man dan.
Ik kijk hem geschrokken aan '' klant ? '' vraag ik dan met tranen in mijn ogen.
Ze beginnen te lachen en lopen de kamer uit.
Ik probeer de deur open te krijgen maar hij zit op slot.

Merel :
Ik kon mijn hoofd maar niet leeg maken.
het spookte me maar door mijn hoofd.
Ik baalde dat ik niet haar kon gaan zoeken.
Waar zal ze toch zijn?
Ik zuchtte Ivon zat in de vensterbank en keek naar buiten.
Hij zag Edward vanuit het raam met wachters praten.
"Wat gebeurd daar allemaal buiten ?"
Ivon keek naar me en glimlachte "Nik waar je je zorgen om moet maken."
Ik glimlachte terug maar ik was erg ongerust.

Olivia Elaine Newton

Ijsberend loop ik de kamer door, ik probeer nogmaals het raam open te krijgen maar het lukt niet.
Ik barst in huilen uit .. zouden ze me ooit terug vinden ? Zou ik ooit kunnen ontsnappen ?
De deur gaat open en ook gelijk weer dicht, ik kijk op en zie dat het Thomas is.
Hij loopt op me af en komt naast me zitten, hij legt zijn hand op mijn been en gaat langzaam naar boven.
Ik spring overeind '' ik haal je hier weg op één voorwaarde, je gaat niet trouwen met Edward maar met mij '' zegt hij dan.
Ik kijk hem boos aan '' nooit van mijn leven ! '' roep ik dan uit.
Hij lacht '' kom op Olivia, je vond Edward vroeger ook altijd een kwal. Wat voel je diep van binnen voor mij ? '' zegt hij dan.
'' Dat was vroeger ! En wat ik diep van binnen voor jou voel ? Haat ! '' roep ik dan uit.
Hij kijkt me aan '' nou, nou .. dit is niet zo'n goede eerste werkdag .. ik zal later nog eens terug komen. Misschien heeft u zich dan bedacht '' zegt hij dan.
Hij loopt de kamer uit.

Nog steeds zit ik huilend op het bed, opeens gaat de deur weer open en ook al snel weer dicht.
'' Ik zie toch dat .. '' roep ik uit, maar al snel val ik stil, er staat een man in een zwarte cape.
Zijn gezicht is niet te zien.
Hij doet de capuchon van de cape af, ik begin te huilen van blijdschap.
Ik sta op en loop naar hem toe, ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een kus '' Edward ik dacht dat ik nooit meer gevonden zou worden '' zeg ik dan zacht.
Edward kijkt me aan, ook met tranen in zijn ogen '' beloof me om nooit meer zo ver te gaan wandellen in je eentje '' zegt hij dan fluisterend terug.
Ik knik, ik wou hem nooit meer los laten.
De deur word van het slot gehaald, snel laat ik Edward los zodat hij zijn capuchon weer op kan doen.
Één van de mannen komt binnen '' luister je nou alweer niet ! '' buldert hij naar mij.
Hij loopt op me af en slaat me met zijn vlakke hand, ik val op de grond.
De man draait zich om '' mijn excuses meneer dat .. '' voor de man kan uitpraten slaat Edward hem neer.
'' Niemand doet zo tegen mijn verloofde '' zegt hij dan kwaad.
Hij helpt me overeind.
Snel rennen we de kamer uit op weg naar buiten.
Opeens staat er iemand voor de deur '' wat gaat u doen ? '' zegt hij dan tegen Edward.
'' Ik zocht een andere plek, ik vond dat ene kamertje te klein '' zegt hij dan.
De man knikt en wil voor ons uitlopen, Edward drukt op een plek in de man zijn nek waardoor hij flauwvalt.
Mijn been doet pijn , Edward kijkt me aan en tilt me op.
Hij begint zo snel te rennen als hij kan, er komen een paar andere mannen aangerend.
Één van hen heeft een pijl en boog, voor ik iets kan roepen vuurt hij af.
De pijl komt in Edward terecht , snel spring ik uit zijn armen.
We waren bijna bij zijn koets, de koetsier kwam aangerend en helpt me snel.
Zodra we in de koets zitten spoort de koetsier de paarden aan, snel rijden we weg.
Ik kijk geschrokken naar Edward, ik ga naast he zitten '' Edward dit kan even pijn doen '' zeg ik dan.
Ik trek de pijl uit hem, ik zie hem wat wit trekken van de pijn.
Hij bloed hevig maar de wond is niet al te diep, ik scheur een stuk van mijn jurk af en probeer Edward wat te verbinden zodat de bloeding stopt.
Ik kijk naar Edward en zie dat hij wat buiten tijd raakt, ik klop even op zijn wang.
'' Edward alsjeblieft '' zeg ik dan.
'' Het spijt me, ik zal voortaan naar je luisteren '' zeg ik dan terwijl er tranen in mijn ogen komen.
Ik geef hem een kus, Edward komt weer even wat bij tijd '' ik wil niet dat je naar me luisterd, ik houd van je zoals je bent '' zegt hij dan zacht met een kleine glimlach.
Hij steekt zijn hand uit en veegt wat haren uit mijn gezicht.
'' Hoe heb je me gevonden ? '' vraag ik dan met tranen in mijn ogen.
Hij glimlacht '' ik vind jou overal '' antwoord hij dan zacht.
Hij vertrekt weer even van de pijn als we over een hobbeltje heen gaan.
Opeens kijkt hij me even serieus aan " Olivia niemand heeft toch .. " zegt hij dan maar voor hij verder kan praten schud ik mijn hoofd.
Hij lacht eventjes zacht maar stopt dan weer snel er mee omdat het pijn doet " even het laaste stukje van Olivia haar verhaal lezen " zegt hij dan.
Ik glimlach eventjes en lach dan wat " het was zeker een geweldig verhaal meneer Beaumont " zeg ik dan deftig.
Edward glimlacht even maar ik zie dat hij uitgeput begint te raken, ik laat hem tegen mij aan leunen.
Al snel valt hij in slaap, hij zag er zo lief uit, wat had ik hem ook aangedaan ..
Ik geef hem even een kus op zijn voorhoofd, hij glimlacht even in zijn slaap.
Al snel vertrekt zijn gezicht " Olivia, ga nooit bij me weg alsjeblieft ! Ik houd zoveel van je ! Jij zorgt er voor dat ik compleet ben .. " zegt hij dan.
Ik kijk naar hem " rustig maar .. Ook al zou je nog zo graag willen, ik ga nooit bij je weg. Ik houd ook van jou Edward .. Ik hou ook van jou " zeg ik dan.
Hij begint weer rustiger te ademen en hij heeft een kleine glimlach op zijn gezicht.
Opeens begon ik mezelf af te vragen waarom ik Edward nog nooit over Thomas had verteld en wat hij allemaal had gedaan ...
Ik zou het hem vertellen zodra alles weer wat beter ging.
Ik kijk even naar zijn wond en zie dat het stuk stof alweer doordrengt is aan bloed.
Voorzichtig haal ik het stuk stof er van af, ik kijk naar die verschrikkelijke jurk die ik aan had maar ik kon er niet nog een stuk afscheuren.
Uiteindelijk doe ik Edward zijn blouse maar uit en verbind zijn wond daar mee.
Ik zag die geweldige spieren van hem weer maar dat was nu het minste waar ik aan dacht.
Edward lag nog rustig tegen me aan te slapen, met een kleine glimlach kijk ik even naar hem.

Merel:
Edward was al een dag weg en zelfs Ivon werd bezorgd.
De avond was gevallen.
Ik lag tegen Ivon aan.
De pijn in mijn lichaam leek even veel minder te worden.
Ivon had een arm om me heen geslagen en keek naar me.
"Ik ben zo blij dat ik je terug had ik .."Ik liet hem zijn zin niet afmaken "Dat wij weer bij elkaar zijn dat telt."
Ivon knikte.
Ik keek naar de ketting om mijn hals het voelde altijd als ik die ketting om had dat Ivon bij me was waar ik ook was .
In de kerker gaf het me alleen maar hoop.
Ik keek Ivon aan "Als ik weer wat op krachten ben dan wil ik het liefste gelijk met je trouwen ook al doen we dat dan in een stal." Ivon glimlachte en gaf me en kus op mijn lippen "Dat is afgesproken.

Mijn benen tintelde maar meer deden ze ook niet.
Ik leunde nog dicht tegen Ivon aan.
"Ik hou van je." zei ik zacht.
Ivon glimlachte weer "Ik ook van jou."
Maar voor die die woorden zei zag die dat ik in slaap was gevallen.
Hij wreef met zijn handen door mijn haar en gaf een kus op mijn voorhoofd "Ik laat je nooit meer los dat beloof ik."

Olivia Elaine Newton

Opeens stopt de koets met rijden, ik kijk naar buiten en zie het paleis.
Ik kijk naast me naar Edward " Edward we zijn bij het paleis " zeg ik dan tegen hem.
Ik geef hem een kus, hij word wakker " we zijn bij het paleis " zeg ik dan met een kleine glimlach tegen hem.
Hij glimlacht terug maar ik zag dat hij pijn had aan zijn wond, ik help hem overeind ondanks dat mijn been ook nog steeds pijn doet.
De koetsier doet de deur open en helpt Edward er samen met mijn uit.

Merel :
De ochtend brak aan en ik werd van de pijn wakker.
Ivon zat op de vensterbank na buiten te kijken.
"Het word mooi weer vandaag."
Ik keek hem aan.
EEn dienstmeisje kwam binnen.
Ivon keek even raar op.
Ze maakte reverence "Ik kom mevrouw De Fries helpen met aankleden."
Ivon knikte en liep even de kamer uit.
Het dienstmeisje hielp me iets overeind dat verschrikkelijk pijn deed.
Ze bood tich keer haar excuses aan maar ja ik moest aangekleed worden dat stond toch wat netter.
Toen ze de korset wou aan trekken schoten de tranen in mijn ogen.
"Doe die korset maar wat los."
Ze knikte.
Als ik eenmaal was omgekleed liep ze de kamer uit en kwam Ivon binnen met een heerlijk ontbijtje.
"Wij gaan vandaag allemaal leuke dingen doen en met voldoende rust." glimlachte die.
"Ow heb je iets in de planning." lachte ik.
Hij drukte zijn lippen op de mijne "Ja zeker ik wil van elke moment dat ik bij je ben van je genieten."

Olivia Elaine Newton

Ik had Edward neergezet op zijn kamer " ik kom zo terug " zeg ik dan tegen hem.
Hij knikt, ik loop de kamer uit op weg naar de kamer van Merel.
Ik klop op de deur, mijn schuldgevoel begon alweer op te spelen.
Ik kijk even naar de verschrikkelijke jurk die ik nog steeds aan had, er liepbwat bloed over mijn been van de wond.

Merel:
"Kom maar binnen!" riep ik toen ik het geklop hoorde.
Olivia deed de deur open en ik zag de jurk die ik herkende.
"Je bent bij de mannen van Joris geweest ?" Zei ik wat bezorgd .
Ivon keek me even aan"Ik ga even bij Edward kijken." Hij liep de kamer snel uit.
Ik keek Olivia bezorgd aan "Hebben ze je .." Ik stopte toen Olivia het avontuur naja wat je het ook kon noemen vertelde.
Ik schrok me dood.
"Gaat het ?" vroeg ik daarna snel.

Olivia Elaine Newton

Ik knik eventjes " het enigste wat pijn doet is mijn been .. Edward is er ietsjes slechter aan toe .. Hij werd geraakt door een pijl " zeg ik dan, ik kijk wat naar de grond.
" Gaat .. Het een beetje met jou ? " vraag ik dan zachtjes.

Merel :
Ik keek naar de dekens die over mijn jurk lagen "ja het gaat wel." zei ik dan.
Maar eigenlijk ging het niet.
De pijn kon ik gewoon niet vertellen zoveel pijn had ik.
De steken in mijn buik en rug waren af en toe onverdraaglijk.
En dan nog maar te zijgen over dat ik waarschijnlijk nooit meer zal kunnen lopen of kinderen zal kunnen krijgen.
Als ik daar aan dacht werd ik er alleen maar verdrietig van.
Ik nam een diepe zucht "Het komt allemaal goed met een beetje rust." Maar hoe kon ik Olivia dat laten geloven als ik dat zelf niet geloofde.
Ik was het gewoon even zat.
Ik was leeg.
Alles schoot nog door mijn hoofd de pijn Joris en dan de blik van Ivon toen die hoorde dat ik dood was.
eigenlijk was ik dat ook maar dan van binnen.
Mijn hoop mijn ziel was gedoofd.

Olivia ging bij me op bed zitten "Het spijt me zo !"
Ik keek haar aan en pakte haar handen met de mijnen ik keek in die mooie ogen van haar "Het is niet jou schuld."
Er liep een traan over Olivia's gezicht die ik snel weg haalde.

Olivia Elaine Newton

" Het is wel mijn schuld, als ik niet dat veld op was gegaan met een wapen waar ik niet mee overweg kan was dit niet gebeurd " zeg ik dan tegen Merel.
De tranen lopen weer over mijn wangen " het spijt me zo erg wat ik je heb aangedaan .. " zeg ik dan nog.

Merel :
"je moet niet zo streng voor je zelf zijn." glimlachte ik naar haar.
"Zonder jou was er misschien wel iets veel ergers gebeurd en had ik hier zelfs niet eens meer gelegen."
Ik probeerde haar tranen weg te vegen.
"Het komt echt allemaal goed."

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd " wat als het nou niet goed komt ? De dokter zei .. " ik val eventjes stil.
" Ik weet dat je sterk bent Merel, echt waar en ik zou er alles aan willen doen om je te helpen .. " zeg ik dan.
Opeens komt Ivon binnen " Olivia, het gaat even niet zo goed met Edward " zegt hij dan zacht.
Ik kijk hem geschrokken aan " wat is er met hem aan de hand ? " vraag ik dan.

Merel :
Ik keek Ivon ook aan.
"Wat zijn de symptomen ?"
Ivon legde me alles uit.

"wat voor pijl was het Olivia ?" Olivia keek me verbaasd aan.
"Wat voor kleur had de pijl ? ."
Olivia dacht heel even na en vertelde dan uiteindelijk in alle detail hoe de pijl eruit zag.
"Ivon , Edward is vergiftigd." Ivon en Olivia keken me nu allebei verbaasd aan.
"Ik heb daar een paar dagen toch gezeten ik weet hun technieken , je moet een witte bloem zoeken." Ik legde Ivon helemaal uit wat voor bloem het is.
"En als je die bloem hem de bloemblaadjes in een glas water doen en dan Edward ervan laten drinken. Ik denk dat hij zich dan stukken beter gaat voelen."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel even aan " ik ga even bij hem kijken .. " zeg ik dan zacht.
Ik sta op en loop langzaam door de hal heen naar Edward zijn kamer.
Ik loop naar binnen toe en ga naast het bed van Edward zitten, hij schrikt even wakker.
Hij ziet er erg bleek uit " rustig maar ik ben het Olivia " zeg ik dan terwijl ik ga zitten op een stoel naast zijn bed.
Ik leg mijn hand op die van Edward en barst weer in tranen uit.
Edward kijkt me even aan " Olivia .. Wat .. Is er ? " zegt hij dan zacht.
Ik schud mijn hoofd even " ga jij maar even rusten, dat heb je hard nodig " zeg ik dan tegen hem terwijl ik mijn tranen weg probeer te vegen met mijn ene hand.

Merel :
Ivon kwam nog even de kamer in om te vragen of die de goeie bloem had ik knikte.
En toen was ik weer alleen.
Ik keek om me heen.
Wat was het stil zeg.
Ik zuchtte even.
Ik probeerde wat goed te gaan liggen.
Deze jurken zijn niet om te liggen bedacht ik me opeens.
Waarom moest ik ook al weer perse deze jurk aan.

Ik hoopte dat Edward maar snel beter zal worden.

Olivia Elaine Newton

Huilend zat ik in de stoel met de hand van Edward in mijn hand.
Ivon komt binnen gelopen met een drankje, ik kijk even op.
'' Ik zal het wel even aan hem geven, dan kan jij bij Merel blijven '' zeg ik dan met een kleine glimlach tussen mijn tranen door.
Hij knikt en overhandigd mij het glas, hij loopt weer terug naar Merel.
Ik probeer Edward wakker te maken maar het lukt niet, ik geef hem even een kus op zijn wang maar nog steeds word hij niet wakker.
'' Edward ? '' zeg ik dan, maar hij reageert niet.
'' Edward ! '' roep ik dan uit, ik klop hem wat op zijn wang.
Langzaam doet hij zijn ogen open, hij hoest even.
Opgelucht en betraand haal ik adem, ik kniel naast zijn bed neer.
'' Je moet dit even opdrinken .. '' zeg ik dan zacht.
Ik help hem wat overeind en geef hem het drankje, zodra hij het op heeft laat ik hem weer rustig zakken.
Ik zet het glas neer en barst dan weer in huilen uit, Edward steekt even zijn arm uit.
Ik leg mijn hoofd tegen hem aan, Edward wrijft met zijn hand over mijn rug.

Merel :
Ik deed even mijn ogen dicht.
Ivon kwam zachtjes binnen en glimlachte toen die me zag slapen.
Hij ging naast me zitten.
Ik pakte zijn hand en begon te glimlachen.
"Wist je dat je heel lief na me kan kijken." glimlachte ik.
Ivon begon te lachen "Je bent ook gewoon zo mooi."
Ik deed mijn ogen open "Vind je me nu nog steeds mooi ondanks dat ik geen.." Ivon liet me stoppen met die zin."Merel ik zal altijd van je houden ook al word je een dikke oude oma." glimlachte die.
Ik begon te lachen "En ik zal van jou blijven houden ookal word je kaal."
Ivon keek me aan "Waar word ik kaal ?"
Ik begon te lachen ook al deed het enorm zeer ik kon niet stoppen van die blik die die deed.

Olivia Elaine Newton

'' Olivia vertel me alsjeblieft wat er is '' zegt Edward dan zacht.
Ik zat nog steeds met mijn hoofd tegen hem aan '' Het is gewoon wat ik Merel aan heb gedaan, iedereen zegt dat ik me niet schuldig moet voelen maar dat moet ik wel. En dan ben ik ook nog eens zo dom om in mijn eentje ver weg te gaan waardoor jij nu in deze toestand ligt '' zeg ik dan tegen hem.
Hij wrijft nog steeds over mijn rug heen '' Olivia het is echt jouw schuld niet als jij er niet was geweest was haar keel doorgesneden geweest. Misschien beheerste je de zwaardtechniek niet helemaal 100 procent al vond ik dat je er aardig mee overweg kon maar dat had iedereen kunnen overkomen , en jij kon ook niet weten dat die mannen er zouden zijn '' zegt hij dan zacht, hij maakt zich wat te druk en begint weer te hoesten.
Ik kijk eventjes op '' rustig aan maar .. straks word je nog zieker '' zeg ik dan.
Hij knikt en gaat rustig liggen, ik leg mijn hoofd weer tegen hem aan.
'' Maar Merel zou misschien nooit meer .. '' zeg ik dan, ik val stil.
Edward wrijft over mijn rug '' Olivia, het is gewoon heel rot gelopen .. maar je moet niet overal voor opdraaien, je bent een mens soms gaat er iets fout en .. sommige dingen kan je niets aan doen .. zoals .. je vader '' zegt hij dan.
Ik kijk even op en geef Edward een kus '' ga maar lekker rusten '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Maar voor ik opsta val ik zelf in slaap, ik hoor Edward heel lichtjes lachen en hij blijft met zijn hand op mijn rug liggen.
Ik was gesloopt door alles wat er gebeurd was.

Opeens schrik ik wakker door gehoest, ik kijk op en zie dat het Edward is.
Hij hoest heel hevig opeens begint hij heel erg zwaar te ademen, hij ziet er bezweet uit.
Ik leg mijn hand op zijn hoofd en voel dat hij koorts heeft.
'' Edward ik ben zo terug '' zeg ik dan.
Ik sta op, en probeer weg te rennen naar de kamer van Merel maar het wil niet erg lukken door de pijn.
Ik kijk eventjes naar beneden en zie dan dat mijn been weer is gaan bloeden, ik bijt even door en begin dan toch te rennen.
'' Ivon waar is de dokter ?! '' roep ik dan in paniek uit.
Snel verteld hij waar de dokter is, zo snel als ik kan ga ik naar de dokter toe.
Hij kijkt naar mijn been '' maar mevrouw u moet echt verbonden worden hoor '' zegt hij dan bezorgd.
Ik schud mijn hoofd '' het is Edward, hij heeft meer hulp nodig dan mij '' zeg ik dan.
De dokter knikt, ik ren voor hem uit naar de kamer van Edward.
Ik vertel de dokter wat er was gebeurd en dat hij vergiftigd was.
De dokter kijkt bezorgd naar Edward, hij schud zijn hoofd wat.
'' Wat is er ? '' vraag ik dan.
'' Ik moet een man .. '' begint hij dan maar ik laat hem niet uitspreken.
'' Vertel het alstublieft aan mij '' zeg ik dan terwijl er een traan over mijn wang loopt.
Hij zucht terwijl hij naar Edward toe loopt '' zo'n erg geval heb ik nog nooit gezien .. de meesten overleven dit niet .. als u nu de kamer wilt verlaten '' zegt hij dan.
Tranen komen in mijn ogen, ik verlaat de kamer zoals de dokter vroeg.
Zodra ik buiten de kamer sta val ik op de grond neer van de pijn in mijn been, ik barst uit in hysterisch gehuil en geschreeuw.
Ik wou Edward nog niet kwijt .. ik wou hem nooit kwijtraken .. de beelden van mij en Edward schoten door mijn hoofd, het moment dat ik hem voor het eerst zag, die glimlach van hem, zijn mooie ogen, zijn spieren, alle speciale momenten ..

Merel :
Ik was in slaap gevallen maar al snel werd ik weer wakker.
Ivon keek erg bezorgd "Wat is er ?"
"Het is Edward ." zei die met een trillerige stem.
Ik sloeg mijn dekens van me af.
"Ivon draag me naar zijn kamer." Ivon schudde zijn hoofd "Nee jij moet rusten."
Ik keek hem kwaad aan "Ivon nu !"
Ivon keek me verbaasd aan hij had me nog nooit zo gezien.
"Nee de dokter is al bij hem."
Ik keek hem aan "Ivon die dokter weet niet over deze middelen als die hem het verkeerde medicijn geeft is die dood."
Ivon knikte en tilde me op en liep naar Edwards kamer.

Olivia Elaine Newton

Ik zat nog steeds huilend voor de kamer van Edward, ik schrik op en zie Ivon met Merel in zijn armen.
" W..wat ga je doen ? " weet ik nog net uit te brengen tussen het gehuil door.
Merel legt het even snel uit, Ivon brengt haar dan naar binnen .. Edward begint steeds zwaarder te ademen en af en toe hoest hij.
Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht, de tranen bleven maar stromen.